حیفم امد که صبح را
با نفس خوب خدا "ها" نکنم
بیت بی معنی "من بودن" را
با غزلهای صدا "ما" نکنم
حیفم امد که در این روز دلانگیز خدا
گره ی کوچکی از قلبی را
به سرانگشت دعا وانکنم
حیفم امد که در روزگه زودگذر
این همه مهر که بر من بخشید
عاقبت در نگه منتظری جانکنم
اگه میگم: خدا قوت....
یعنی:
الهی تموم خستگیات بجونم
اگه میگم: اجازه هست...
یعنی:
برای دله تو میخام حرف بزنم
اگه میگم: یه چیزی بگم....
یعنی:
اگه تو نخوای، سکوت شیرین ترین حرفه برام
اگه میگم: قلبمی....
یعنی:
با دَم و بازدَم تو، زنده م
اگه میگم: دعا کن ببینمت....
یعنی:
دیدن تو.... رسیدن به تمام آروزهامه
پس دعا کن....
بـــــعد از تـــــو...
آنچه باخــــود داشتم...
یـــــاد خـــــــــــدا....
و
تـــــو بود...
بیا و قــاصــدکی فــــوتــــــــ کــــــن
تا عــــطر نــفــسهایت را برای دلــــــــــم
هــــــدیه بیاورد...
فـــــــوت کن
هــــنوز وقتی قــ ــ ـ ـ ـ ـ ـدم میزنم
هنوز وقتی گــــ ــــ ـــ ــــ ـــذر می کنم از زمان
هـــــــــنوز
مــــنـــتـــــظـــرم
مـــنـــتظـــر
دستــــان تـ ـ ـ ـ ـو
بر شانه های سـ ـ ـ ـ ـ ـ ـرد م
کاش می آمدی
صبحانه را مهمانت می شدم
نان تازه....
نیمرویی که خودت درست کردی....
لقمه ای که تا ابد سیرم می کرد...
کاش می آمدی
منتظر می ماندی...
و من برای رسیدن
چشم به تو می دوختم....
....نه راه....
دســـــــــتانت را هــــــرگـــــز...
چـــــــشمانتــــــــــــــ را لـــحظــه ای...
مــــــــــهــــــــــربــــــانـــیــت را تا ابــــــــــد...
عــــــــــــــــــــهدم را با تــــــــــمام وجــــــــود...
فــــــــــــرامــــــــــوش نــــــخواهم کرد
وقتی تو را دیدم
باخود گفتم
نگشتم
اما.... یافتم
....
حکمتی داشت این یافتن
دل بستم
به آنی
در قلبم خواهی ماند
چون...
عهد ما سه سر داشت
خدا.... تو.... و من